Dindan pavezioù Gwengamp

Hast en deus Edern, skolajiad, da vezañ e vakañsoù-hañv! P’emañ o chom e Gwengamp e c’hello mont d’ar stêr da besketa, pe d’an aod da gouronkañ gant e vignon Gurvan hag e gendirvi. Labour zo koulskoude: ret eo dezho diac’hubiñ kav ti Edern. Un dizoloadenn iskis a reont, avat: un nor goad houarnet e foñs ar c’hav, gant un enskrivadur e brezhoneg a-us dezhi… E-keit-se e c’hoarvez un toullad laeroñsioù kevrinus e stalioù Gwengamp, ha n’a ket an enklask war-raok: den ne oar penaos o deus graet al laeron, na dre belec’h int tremenet. Ha dont a ray a-benn an daou grennard, asambles gant Koupaia hag Aodren, da ziskoulmañ an afer? Tad Edern, hag a zo gouiziek, a c’hellje reiñ sikour, met pell ’zo n’en deus ket roet keloù. Ar c’hi Gradlon bepred, daoust ma n’eo na moan na gwall vibin, a zo mennet da reiñ skoazell! Kaset e vo an dud yaouank dre hentoù danzouar Gwengamp, lec’h ma teskint kalzik war istor ar vro, gant plijadur hag un tamm aon war un dro…